UFNOŚĆ

 

Po chwili zastanowienia uda nam się na pewno znaleźć osobę, której ufamy. Jest to zazwyczaj współmałżonek, współbrat, współsiostra, mama, tata, przyjaciel, przyjaciółka. Jednak patrząc głębiej i zastanawiając się nawet siebie samych nie możemy być pewni. Według dzisiejszego Słowa Bożego „Błogosławiony, który pokłada ufność w Panu” (Jr 17,7). Każda okoliczność życia jest strzeżona przez Boga i nie wymyka się z Jego rąk. Nawet jeśli świat krzyczy „nie uda się”, to wiedz, że jest Ten, który temu światu pozwolił i pozwala istnieć. Dlaczego? Bo nas kocha, szaleńczo. I choć problemowe jest zawsze pytanie o przyczynę i źródło zła, sama często słyszę to na lekcjach „siostro dlaczego?” „czemu taka mała dziewczynka cierpi”… i wiecie nie potrafię na to po ludzku odpowiedzieć. Tylko w Bożym patrzeniu i Bożym zamyśle cierpienie ma jakiś sens. U Niego nie ma bezsensu. Bezsens jest tylko wtedy kiedy nie ma Boga. Dostrzec we wszelkich okolicznościach dobrego Boga; rozpoznać Go we wszystkim co nas otacza można tylko sercem odnowionym i oczyszczonym.

U Boga nie ma okresu przejściowego, końca umowy czy terminu ważności. Bóg kształtując nas w ogniu prób nie zostawia nas bez życiodajnej wody (Ps 1). Tą woda jest On sam. Bóg formuje nas z ojcowską czułością ale i twardą ręką. Dla Niego nie jesteśmy bezkształtną masą. Każdy z nas staje się wartościowym, pięknym i potrzebnym naczyniem.

Jesteśmy Jego ustami i mamy głosić prawdę o Tym, który za nas umarł i zmartwychwstał, byśmy mieli dostęp do łaski.

Jesteśmy Jego oczami i mamy dostrzegać tych, którzy potrzebują naszej uwagi.

Jesteśmy Jego rękoma i mamy wyciągać ręce do tych, którzy może już dawno nie otrzymali dobra i miłości.

Jesteśmy Jego nogami i mamy wyjść ze swoich skrytek, ze swoich przyzwyczajeń, wygód i zajść tam, gdzie może dawno nikt nie był.

Pan posyła nas z doświadczeniem miłosiernego Boga. Miej ufność w Panu i czyń to, co dobre (Ps 37).