POCZĄTEK

 

„Nie lękaj się, bo Ja jestem z tobą;
nie trwóż się, bom Ja twoim Bogiem.
Umacniam cię, jeszcze i wspomagam,
podtrzymuję cię moją prawicą sprawiedliwą” (Iz 41,10). JESTEM - słowo, osoba, czyn to wszystko jest w tym jednym wersecie. To nie są puste słowa ale to cała miłość Jezusa do mnie, do każdego z nas. Kiedy stajemy przed czymś trudnym, wymagającym, nie do ogarnięcia (początkowo) to mamy w sobie mnóstwo obaw. Kiedy ktoś JEST przy nas wtedy te obawy znikają, rozmywają się. Każde dobro, jakie otrzymujemy, i wszelki dar doskonały zstępują z góry, od Ojca świateł, u którego nie ma przemiany ani cienia zmienności (Jk 1,17) Ojciec świateł - Bóg, według świata ma beznadziejnie fatalną recenzję "skąd to wszystko co nas spotyka, skąd zło" " gdzie był Bóg?" "Świat jest zły", "czemu mnie zostawił?" Wszystko to przypisujemy Bogu jako Stwórcy. Nie zdajemy sobie sprawy, że Bóg ma naprawdę ciężkie zadanie. Tak musi kierować opatrznością, by nie naruszyć naszej wolności. Tak naprawdę najbardziej boimy się tego że Bóg zapali światło i na jaw wyjdą wszystkie nasze ciemne zakamarki. Czysty człowiek to nie taki który się nie poci, ale to taki który się myje. Nie ma człowieka nieomylnego, który się nie myli, nie upada. Człowiek trzymający się kurczowo zewnętrznych zasad, reguł jest napompowanym balonem. Słoik czy balon napakowany czy napompowany po brzegi w końcu pęknie. Jeśli będzie w nas miłość do Boga i drugiego człowieka zachowanie prawa i reguł będzie wypływało naturalnie. Mogę przecież dużo deklarować, podpisywać się, komentować ale czy słowa będą korelowały z postawą? Ile mówimy a ile czynimy? Życie nie jest różową, słodką bajką... Życie to nie opowieść o księżniczce, księciu i zamku w chmurach, gdzie nie ma problemów... Bo życie to ciągły egzamin.

 Egzamin z mądrości.

Z dojrzałości.

 Z empatii.

Z miłości.

Z przyjaźni.

Z odpowiedzialności.

Z cierpliwości.

Z wyrozumiałości.

Egzamin z bycia człowiekiem...