Miesiąc minął od zakończenia jednej i rozpoczęcia kolejnej pielgrzymki w tym roku... Co mi odbiło sama nie wiem. Choć wytłumaczeniem może być hasło tego roku "pielgrzymi nadziei". Każdy z nas przecież nosi w sobie nadzieje, że jego życie będzie spełnione, wyda owoc, a na pewno przyniesie szczęście. Czy to jednak chodzi o to życie, tu na ziemi? Czy prawdziwe szczęście można znaleźć, zyskać na tym świecie?
A jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, tak potrzeba, by wywyższono Syna Człowieczego, aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne. Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. J 3,14
Patrząc na nasze życie, na codzienne trudy, przeciwności ale też radości i wzruszenia można rzec przecież to obraz pielgrzymi. Nasze życie bowiem to droga, pielgrzymka. Gdzie raz doświadcza nas słońce, a raz mokniemy w strugach deszczu. Innym razem czujemy każdy milimetr naszego ciała, które daje o sobie znać, że dalej już nie idę, a jeszcze innym razem idzie się nam tak lekko jakbyśmy szli po mięciutkiej trawie skąpanej w rosie. Każdy niesie swoje intencje, każdy niesie swój krzyż patrząc na krzyż Chrystusa idący na czele. Jezus nam towarzyszy i nas prowadzi. Nie kto inny jak sam JEZUS. On widzi nasze wysiłki. Patrzy i przemienia w czasie właściwym. Najwłaściwszym!
Nikt przecież nie kocha jak ON, bo nikt nie zna ciebie tak do końca jak ON.
Nawet jeśli wydaje Ci się, że tkwisz w martwym punkcie to wtedy właśnie z tej głębiny wyprowadza cię Bóg. Wyprowadza i daje siłę, daje światło i wskazuje kierunek, by iść dalej.
Na koniec jednej z pielgrzymek każdy pielgrzym otrzymał prezent: mały flakonik wypełniony nasionami z napisem "ziarno tej drogi". I choć łąki z tego nie będzie to jednak wiem, że ziarno tej drogi na pewno wyda łąkę w moim sercu. To, co zasiane w głębinie- ziarno, które najpierw musi obumrzeć wyda plon, wyda piękny owoc, kwiaty. Bóg odpowiednio się o to ziarno zatroszczy, oczyści, będzie dbał. Ze względu na takiego ogrodnika można i warto stracić wszystko. Wszystkie zewnętrzne łuski, skorupki. Warto je stracić!
